„Do dzisiaj trudno nam (…) skomentować [częściowe zmniejszenie środków z polskiego budżetu przeznaczonych na nauczanie języka mniejszości]. Członkowie mniejszości niemieckiej byli i do dzisiaj są lojalnymi obywatelami państwa polskiego. Poza tym nikt bezpośrednio nam nie zarzuca, że zrobiliśmy coś źle. Rządowi niemieckiemu postawiono zarzut, że zrobił coś niewłaściwego względem nauki języka polskiego w Niemczech. Poszkodowanymi jesteśmy jednak my, a ostatnia akcja dyskryminacyjna – gdyż tylko w ten sposób można określić okrojenie godzin na naukę języka niemieckiego – ma być odpowiedzią na rzekomy brak symetrii. Tymczasem nie można tu mówić o żadnej symetrii, ponieważ systemy edukacyjne w obu krajach są odmienne i status quo obu grup nie jest taki sam.
W tym momencie my, polscy obywatele narodowości niemieckiej, staliśmy się zakładnikami polityki naszego polskiego rządu wobec Niemiec i zostaliśmy zdegradowani do mniejszości gorszej kategorii. (…) Dla nas jako mniejszości – ale nie tylko dla nas, ponieważ od miesięcy otrzymujemy także bardzo dużo wsparcia ze strony polskiej większości, ze środowisk gospodarczych i naukowych – jest to sytuacja, o której nie sądziliśmy, że będzie możliwa w centralnej Europie XXI wieku.”
Pełna treść rozmowy na łamach magazynu polsko-niemieckiego DIALOG nr 139-140 (1-2 2022).
Prenumerata DIALOG-u (kliknij).
